Julia Rosse

jakaś sugestia? poszłam na piwo i przeszło mi,bede teraz pełna optymizmu(mam nadzieje). Fakt użalanie się to nie jest dobry sposób na poezje... dziekuje za komentarze

Już nikt nie ociera mych łez, Choć oczy mam ciągle wilgotne. Już nikt mnie nie przytula, Choć moje ciało ciągle jest zmarznięte. Już nikt nie potrafi mnie zrozumieć, Choć to wcale nie jest trudne. Już nikt mnie nie słucha, Choć mam jeszcze wiele do powiedzenia. Już nikt mnie nie pociesza, Choć bardzo tego potrzebuję. Już nikt się ze mną nie liczy - zrobili ze mnie śmiecia.

panie Marku, mam nadzieję, że tak nie będzie :) ale któż to wie co może wyrosnąć z zakochanej na zabój kobiety?! pozdrawiam

Kocham Cię na zabój, nie ja zabijam, bo Cię kocham. Nie zniosę dłużej oczu niewdzięcznic rozbierających Cię wzrokiem. Na zawsze zgaszę słońce, bo zbyt często pieści Twe ciało. Swą postacią zatrzymam wiatr, by nie otulał mojej własności. Chcę mieć Cię tylko dla siebie, choć wiem że nie zasłużyłam.

Szelestem mej duszy budzę w sobie dzień. Noc trwa za długo, pół życia spowiła senność. Między marzeniami a snem zgubiłam swój rozsądek. A dzień? Za dnia widzę światło, nie ma szelestu tylko śpiew, skowronek wskazuje mi drogę ... [sub]Tekst był edytowany przez Julia Rosse dnia 05-06-2004 09:51.[/sub]

ja wrzucam do ulubionych ... :)

jak dla was tak slodko to dla mnie tym bardziej ze oslodzilam wam te chwile czytania wiersza! :) P.S. przepraszam ale cos sie zepsulo i nie ma polskiej czcionki w moim komputerze :(

dziękuje :) pozdrawiam serdecznie

Z głową na poduszce układam plany na jutro jutro będzie kolorowe, godziny marcepanowe, minuty makowe, a chwile cukrowe.

a propo 'dzisiów' to pisałam to pod wpływem emocji i wydarzeń jednego dnia. Chodzi mi o takie podsumowanie, że pewnego dnia zaczyna się widzieć to czego nie widziało się wcześniej... że 'płacimy' za wiele rzeczy w swoim życiu ... ale fakt moje 'to' i takie będzie ( i to 'chłopsku' mi się napisało) ;) pozdrawiam i dzięki za komentarze :)

Za zdrowie nalewam dziś czarę goryczy za życie wznoszę dziś puchar cierpienia za pamięć wypijam dziś kielich porażek za siebie rozbijam dziś szklankę wody.

ja też mam jedynie zastrzeżenia co do tytuł, racja że ogranicza odbiór. Poza tym, wielki plus! i to wcale nie jest odwdzięczanie się ;)

Grzegorzu, nie wiem czy to dobrze czy źle, że dałam Ci do myślenia. Zastanawiam się czy nie przesadziłam, w tym co napisałam, ale to moje emocje i odczucia i skrzywdzone zwłaszcza kobiety mają to do siebie, że wyolbrzymiają.Ale i tak bardzo dziękuje za plusa :)

'mój komentarz bedzie osobisty' , 'podejde do tego wiersza emocjonalnie' no właśnie ... jest w nim też zdecydowanie dużo moich emocji. Piotrze, wybacz ale to nie moja wina, że ta od której to słyszysz tak mówi,widocznie jest też taka przewrażliwiona i samotna jak ja... ten do którego owy 'wiersz' jest skierowany, nie słyszał go. Otko, pozdrawiam i dziękuje za plusa :). Jest mi miło, że to własnie emocje, a nie forma wzbudziła w was zainteresowanie i także emocje (nie koniecznie pozytywne).Pozdrawiam

Tak długo czekałam i czekam dalej. Od jakiegoś czasu pragnę być przy Tobie, dzielić z Tobą radość. Od któregoś ranka, chcę z Tobą rozmawiać, potrzebuję Twojego wsparcia. Od paru miesięcy marzę, by znaleźć się w Twoich ramionach, chcę czuć się bezpieczna. Od kilkuset dni wyczekuję Twojej inicjatywy, Twojego zaangażowania w naszą przyszłość. Od pewnego czasu zaczynam wątpić, że cokolwiek dla nas zrobisz. Od dziś wiem, że możesz zniszczyć wszystko, nawet to czego jeszcze nie ma, a na co tak bardzo czekamy...

dziękuje za uwage! masz racje, na końcu jakbym była mniej zdecydowana, stanowcza. Popracuję, nad tym , pozdrawiam

Na zakretach życia ... ... człowiek zapomina ... ... traci słuch ... i wzrok. Leci przed siebie na oślep na łeb, na szyje biegnie na czworaka ... pełźnie ... bo brakuje mu sił. Ale Ty w tak pięknym wieku musisz słuchać śpiewu ptaków i szumu wzburzonej wody, musisz patrzec na rozkwitające pąki i wschodzące słońce, musisz chwytać powietrze w płuca i szczęście w ramiona. Bo pamiętaj, że trzeba chcieć! A chcieć to biec, widzieć, słyszeć i chwytać!

a nie mówili, że dusza to odzwierciedlenie człowieka?! ja właśnie jestem taka zwykła ludzka, więc... a poza tym nie ma jak symbolizm, pozdrawiam

ma dusza fruwa na skrzydłach pegaza jego śnieżna grzywa łaskocze jej podbródek przez aurę jego mitu widać jej pomalowane paznokcie pegaz postanowił zniknąć - - dusza podupada. [sub]Tekst był edytowany przez Julia Rosse dnia 08-05-2004 11:01.[/sub]