Andrzej Bronisławski

dziękuje za wszystkie komentarze _____________________________________ Co do kwestii czy to proza czy poezja... W moim odczuciu poezja ( jakoś mnie tak Herbert, Różewicz i Miłosz inspirują ) chociaż sam czasem nie wiem co to jest. _____________________________________ Poezja o poezji --> nie do końca, raczej o osobach które ignorują poezję i ważne w niej poruszane kwestie. Szukają w wierszach tanich wzruszeń, rozmiękłej, mdławej, namiastki prozy i nie rozumieją tego co czytają... POzostawiam do własnej interpretacji...

nawet nie ma pojęcia że uczynię ją ofiarą wiersza zająłem już miejsce w autobusie łączącym mój świat ze światem. dosiadła się za chwilę: zadbana, młoda, elegancka. czytałem właśnie moich starszych kolegów. spojrzała przez ramię. „o to chyba wierszyki, litery są tylko na kawałku kartki więc to na pewno wierszyki”. ignorantka! Szymborska rozprawiała o miłości widziałem kątem oka że pasażerka lekko się uśmiecha przeczytała słowa oznaczające uczucia. następna kartka. coś o ludziach i cywilizacji - - - lewa - żerka zaczęła szukać innego obiektu godnego uwagi. temat wojny i zagłady Żydów... już nie czyta! zajęła się oglądaniem paznokci. zbadała nieokreśloną plamę na podłodze. gapiła się przez okno. wróciła do paznokci. nie oceniam jej powłoki. badam duszę. daje jej odpocząć. chowam Sz. do plecaka. czas mija – paznokcie – plama – okno – paznokcie – telefon – gazeta – okno czas płynie upływa umyka kolejne przystanki wybijają pół godzinny (zapomniałem o znakach przystankowych) paznokcie. czas na Różewicza – dziś mam plecak pełen cennych myśli. przerywa szlif paznokcia. czytam Appendix z „Szarej strefy” – spór geniuszy. znów spogląda przez ramię. krótka nota odautorska. ja śmiech. ona nie. nie rozumie? chyba! jeszcze kilka stron. ciekawe uwagi Poety. jej konsternacja – wie że ją obserwuje kątem oka – nie rozumie. nie myśl sobie nie interesuje mnie twoja fizyka. jesteś tylko obiektem smutnego eksperymentu. Wisła przecina rozważania. dzika i zdradliwa piękna i zanieczyszczona. trzygłowa ryba smutno patrzy na gwiazdy ponad pod i w nas – Panie Staff proszę się nie obrażać. zaraz koniec trasy! chowam książkę. wysiadam ...

Wiersz podobny do twórczośći Jalu Kurka z AWANGARDY KRAKOWSKIEJ. Podobna forma, hmmm... aż nazbyt.

hmm... wiersz ten o pętelce życia taki że nawet nawet mnie się podoba a tylko czasami coś przykuwa moją uwagę ten przykuł na 15 sekund to i tak więcej niż inne