Agata Freindorf

Spłynęły po mym policzku łzy pełne rozpaczy, życie straciło sens, moje serce płacze. Niebo zasnuło sie chmurami, słońce skryło się za nimi, świat nie jest juz taki piękny; do diabła z wami wszystkimi! Zranić było tak łatwo i odejść dumnym jak paw, mi trudniej będzie zapomnieć spędzony razem czas. Zmazuje Cię z mego życia, usuwam błędne sny, wiem,że to juz koniec, w mych oczach pozostaną łzy...

Zapytał niegdyś syn ojca: -tato, po co żyjemy, jaki w tym wszystkim sens kiedy i tak przecież umrzemy. Usłyszał w odpowiedzi: -choc życie nas nie rozpieszcza i nie raz ciężko było, pamietaj-warto żyć, bo sensem istnienia jest miłość.

W ciemnym kącie schowana,ukryta, wpatrzona w nikąd,duchem nieobecna, zamyślona,nie dająca znaku życia- zamknieta. Zbudził mnie szmer zbliżającego sie cienia, słysze jak zbliża sie do mych drzwi, szyderczy śmiech,przenikliwe spojrzenia- duszno mi. Zamykam oczy,bawie sie myślami, czuje jak wiatr w twarz mi wieje, szukam wyjścia,walcze z kajdanami- nadzieja...

Szereg myśli, wirujących w przestrzeni słów,szukających celu bezskutecznie ************** słuchać to sztuka nie łatwa, to dar, dar bezcenny

Kwiaty zawsze sa zbierane bo owym ogrodnikiem jest sam Bóg.Dziękuje za wszystkie miłe komentarze:)

Faktycznie jest podobieństwo do piosenki Anny MArii Jopek.Można by rzec ze wlasnie jej utwor lekko mnie natchnal do napisania jakby 'wlasnej wersji' Dzieki wszystkim za miłe komentarze:)

Zaskrzypiały drewniane drzwiczki i wszedł ów ogrodnik miłośnik i znawca przyrody. Przychodzi tutaj codziennie by zerwać kolejny kwiat do kryształowego wazonu. Kwiaty piękne,radosne,zadbane, powiędłe,szarawe ze smutku trafiają w Jego ręce. Powoli ogród pustoszeje, mgła coraz niżej opada, ptaki zapominają jak się śpiewa. Zaskrzypiały drewniane drzwiczki i wszedł ów ogrodnik by zerwać ostatni kwiat-kwiat wieczności. ********************************* Każdy z nas ma swój ogród lecz nikt nie wie ile rośnie w nim jeszcze kwiatów.

Jestem słaba niczym uginające się drzewo na wietrze, jestem mała niczym ziarnko piasku na pustyni jestem bezbronna w tym świecie pełnym przemocy- ale jestem...

Nawet miło sie czytało,zdecydowanie mam słabośc do rymowanych wierszy

Popieram przedmówczynie rymy zawsze dodają wierszowi pewnego rytmu

Cóż,dopiero zaczynam swoją 'przygode' z pisaniem dlatego moje wiersze odbiegaja troche od ideału.Jeśli chodzi o wyraz 'pustośc' nie figuruje ono w słowniku języka polskiego wiec mozna przyjąc ze to neologizm

Siedzę, pustość pokoju mnie ogłusza. Myślę, gdzie poleci moja dusza gdy zamilkne.