mike s.

Kiedy podnoszę głowę do słońca Widzę minione dni: Wszystko czego się wstydzę i z czego jestem dumny Stracone okazje, niewykorzystane szanse Ludzi którzy przedwcześnie odeszli Kiedy podnoszę głowę do słońca Widzę obecne dni: Tęskonty, radości, pracę studia Codzienne lęki i radości Ludzi którzy stoją przy mnie Kiedy podnoszę głowę do słońca I chcę zobaczyć przyszłość Widzę ciemność... Nie wiem czy to słońce przestało świecić Czy już od dawna patrzę na chodnik

biegnę za czymś bliżej nieokreślonym mijając ludzi miejsca rzeczy mawiam: wrócę do nich nie zdając sobie sprawy z tego że kwiatek który zakwitł w tym roku już nigdy nie zakwitnie tak samo że zieleń bieszczadzkich połonin już nigdy nie będzie taka sama że Twój uśmiech poranny nigdy już się nie powtórzy mam jak większość z nas świadomość tego bezcelowego wyścigu a mimo to biegnę dalej czasem tylko roniąc „łzę cieniów minionych” do czasu kiedy sam stanę się cieniem