Lena Lewandowska

i może mam podlejszą wyobraźnię może jest tak że widzę może a jeśli, gdyby tak nagle odwrócić się, tak spokojnie odsłonić, zabarwić powietrze smużką gęstą i ciężką i dotykając dłońmi złożyć w wielki straszny grymas odciśnij mnie prosze na swoich kliszach będę cię zmuszać do pamięci

i dotykając dłońmi czas położę się tak na wznak wzdłuż wszystkich samotnych nocy i utulę w łonie zamienię w światło i zamilknę i zrobię wszystko to czym chciałabym cię nakarmić tak jak karmiłam cię własnym ciałem jak kiedyś wzejdź mi gwiazdą na ramionach uchwyć się stropu i pozostań na długo na wszystkie inne noce na wszystkie dni... taki uwieszony będziesz mi bliski zamieszkamy w kącie z pająkami...

Kwituję krótko: wiersz nie do końca przemyślany. Ale popracuję nad nim. Dziękuję za komentarze. Są w większości zgodne z tym co ja sama myślę.

Na ulicy Szklanych Domów, ludzie w plastikowych workach serca plastykowe noszą...

I stało się siano uległe pachnące wczorajszą kosą i nie wiedziało siano o sensie swego istnienia aż przyszli bosi nagie stopy zanurzyli w beskres sianowych włosów paznokciami czesali i zakryło ich siano na końcach białych kłów drżał sens jego istnienia związały dwa brązowe ciała bożych krówek sny ścięte na rzęsach szerokich kłamały koniki polne o zielonym słońcu na palcach zachłannych grzech na rozchylonych ustach szeptały I stało się siano dla nich kołdrą lżejszą niż noc

I stało się siano uległe pachnące wczorajszą kosą i nie wiedziało siano o sensie swego istnienia aż przyszli bosi nagie stopy zanurzyli w beskres sianowych włosów paznokciami czesali i zakryło ich siano na końcach białych kłów drżał sens jego istnienia związały dwa brązowe ciała bożych krówek sny ścięte na rzęsach szerokich kłamały koniki polne o zielonym słońcu na palcach zachłannych grzech na rozchylonych ustach szeptały I stało się siano dla nich kołdrą lżejszą niż noc

Myślę, że powiennaś zająć się raczej pisaniem prozy... Pozdrawiam

Dojrzewam jak pomarańcze w rękach italskiego chłopca pieszczotą warg kwitnę przemieniam w sobie wszystkie barwy tęczy układam się w kształt doskonale geometryczny

Cienie i blaski stukają w powieki Powieki uparte, nabrzmiałe nocą Śpią Krzywo, śmiesznie prześlizgują się złote kreski Tańczą leciutko w niewygodnych butach żyją jednym uśmiechem Słońca nim nie przegoni je elektryczny szum żarówki

Szukam Cię na rozstajach dróg, podszytych wiatrem ulicach, gdzie szary kot przemyka się ukradkiem Niekochany. Szukam Cię w zgięciu ciepłej szyi, chmurze zapachów, wijących się wśród przechodni Zimnych. Szukam Cię w miękkości włosów, porywie mego serca, tak bardzo głodnego miłości Na próżno.

Naucz mnie kochać, przynieść rano mleko, zbiec szeptem po drabinie nocy, Zasnąć. Naucz kiedy śpisz, ciepłej oddechem muzyki, zamknąć w ustach, Zamrozić. Naucz kiedy milczysz, mruczeć jak kot, zaspokajać ciszą, Przerwać. Naucz kiedy chcesz, zielonym okiem ciepłą dłoń rozkołysz

przepraszam bardzo a gdzie pani dostrzega błędy i literówki? Ja widziałam tylko jedną, którą porawiłam gdy tylko spostrzegłam. Radzę uważnie przeczytać a potem zabierać się do komentowania :)

dla ciebie piszę Miłość, ciche nocy westchnienia, oddechów próżną nicość, lic młodych zapomnienia. dla ciebie zrywam z nieba mleczne gwiazdy zmysłowe, kradnę odbicie żrenicy, daruję sny koralowe. dla ciebie księżyc zapalam co w krzywym uśmiechu złości, czerwonym winem upaja i cierpkim smakiem młodości.

Jestem kobietą...czy to oznacza krągłe piersi, długie włosy i rozmazany tusz? Jestem Ewą czy to znaczy nienawiść...grzech...upokorzenie? Jestem Wenus z Milo czy to znaczy zimny alabaster, kalectwo? Jestem kobietą to znaczy dumę, siłę i walkę...

Oczy puste studnie Myśli zabite różowym młotkiem Ślę pocztówkę Ci z lotniska Zimną tak jak ja puste martwe ściany mózgu nie rozbiją mroku zniszczyć?? krzyknąć?? uciec??

Rzeczywiście obraz nieco mroczny, ale widzę w nim wiele strachu i nieśmiałość.Ogólnie podoba mi się ale mógłby być lepszy

Miłość pozwala nam oddychać pozwala nam żyć odradza na nowo krzywdzi Miłośc zabija w nas lęk rodzi lęk przed osamotnieniem Miłość zabiera nam ból byśmy umieli kochać i oddaje go żebyśmy walczyli...

Żadnej z chwil już nie wróci Nie przywoła jego uśmiechu Nie zatrzyma się gdy zawoła Nie dotknie jego ust Zwinęła cichutko swe potężne skrzydła ostatnią łzę otarła z policzka a teraz stoi dumna i zimna Tak samo jak wtedy gdy była magiczna A teraz swe ręce wyciąga z mogiły zięmię strzepnie z sukni swej czerwonej Węże w jej włosy ciemne się wwiły Stąpa po trawie świeżej i zielonej Modlitwy jej słyszą dzieci na cmentarzu Składa je gdy tylko wyjdzie księżyc złoty Krzycząc do Jezusa co wisi na ołtarzu Plamiąc krwią czerwoną loków swoich sploty...

raczej nie dostrzegam powiązania z Wojaczkiem aczkolwiek gratuluję śmiałości, mimo, iż moja wizja kobiecości mija się z tym obrazem ...

Nie zapomnij o mnie malowany aniele gdy będziesz wracał rydwanem swym z farby unosił sie lekko ponad obłokami lekceważąc mądre prawa Nie zapomnij o mnie gdy będziesz jadł słodkie jabłka w zakazanym ogrodzie rozkoszy Nie zapomnij o mnie gdy będziesz się rozpływał na szarym płótnie pieścił każde włókno białym skrzydłem Nie zapomnij o mnie kiedy dusza nie będzie chciała pamiętać a ciało tak...

Boże oświeć mą duszę... Zamknij wrota kłamstw... Ukołysz w ramionach. Pozwól mi Panie spać pod Twymi skrzydłami Żyć Twą miłością na wieki... Otrzyj z oczu mych łzy. Panie oświeć mą duszę... Ślepą z braku życia ... Głuchą ze strachu... Martwą z braku miłości ...

Była ciepła i radosna-bo była. W ciepłe lato owinięta-chodziła. Ale oni ją zdusili mrozem, wiatrem zamrozili-odżyła. I znów była, światłem przepełniona-bo była. Każdym ciepłym oddechem słońca się-cieszyła. Ale oni ją więzili ciemnym światem zagrozili-odżyła. I znów była pochodnią-bo była. Ludzkie serca w niedoli-krzepiła. Ale oni nie wierzyli, brakiem duszy zawinili. Zabili??

Panowie interpretacja może być różna.Uważam, iż nie do końca zrozumieliście jego przesłanie, być może podoba wam się inny temat, ale ja ujmuję to właśnie tak.Nie będę go zmieniać, bo niesie on moje przesłanie które może z biegiem czasu zrozumiecie...

Słowa ciągle słowa Każde słowo w bólu ognia narodzone deszczem łzami przykryte, karmione Płaczą słowami gwiazdy Krzyczą o słowa ludzie Głupcy Nie mogą zaspokoić się stokroć bardziej sycącą chwilą ciszy...

Pozwól mi odnależć ciebie odkryć nieodkrytość twoich snów przybliżyć palce do twoich oczu zakołysać się na twoich rzęsach być w twoich włosach niczym uśmiechnięte motyle Pozwól zabijać codzień moje zło, co czai się niczym tłusty pająk w zakamarkach duszy...