nomeydon

taak! zanurzanie się w pierwotne instynkty, tak dzis powszechnie unikane (zwłaszcza przez Panie) ma swój smak - i mnie się to podoba. traktuje ten wiersz jako erotyk, śmiałe wyzwanie pruderii i łamanie tabu. autorce gratuluję odwagi :) ajajaj... no nic, to ja pozdrawiam i zmykam pozanurzać się w pierwotne instynkty, jednak w nieco innej oprawie ;p /iza widzę , że bardziej od wierszy cieszy kpienie z ludzi, bez słowa co się widzi dobre a co złe najlepiej kogoś zjechać... /podoba mi się tutaj coraz bardziej/ aby się zanurzyć w instynkcie trzeba jeszcze to potrafić, porzucenie swogo cienia nie wystarczy pozdro :)

i ta wiara rodzi się na gruncie tego wiersza? /iza taak! zanurzanie się w pierwotne instynkty, tak dzis powszechnie unikane (zwłaszcza przez Panie) ma swój smak - i mnie się to podoba. traktuje ten wiersz jako erotyk, śmiałe wyzwanie pruderii i łamanie tabu. autorce gratuluję odwagi :)

bardzo fajny poem.. koty to dziwaczne stworzenia a instrukcja obchodzenia sie z nimi spisana wierszem to sposób na pewno ciekawy i nowatorski. ... i bardzo spodobało mi sie twoje "takto" - duży plus - pozdrawiam

bardzo podoba mi się twoja stu-dnia, przeurocze... oddzwiek - barwny , żywy - zakończenie stawia fajnie na nogi - duzy plus pozdrawiam

długo zastanawiałem się co tu napisać, niestety nic nie poczułem, wiersz jest mi obcy i daleki, nie przemawia do mnie zabawa słowem. przez chwile próbowałem wyobrazic sobie sytuacje jaka ma miejsce no i widze kogos kto "poci" sie nad wierszem - byle tylko napisac jeszcze jeden....

mnie równiez się podoba

świetny wiersz - brawo mistrzu!

bajeczne!! aż chciałbym poznać autorkę, po przeczytaniu kilkunastu kobiecych wierszy na tym forum , w których wiekszość "śmierdzi kawą" i chodzi na "wysokich obcasach" i "facet to łajdak" zaczynam wierzyć że są kobiety co potrafia jeszcze kusić - pozdrawiam Lenkę

a ja czuję jak pociągam za te sznurki!! i wcale nie przewidziałem co się stanie (może jestem wierny?)

fajne :) - nie rozumiem tylko o co chodzi w ostatniej "linijce" - nie trzyma się to z pozostałościa - pozdro

prawdziwe - niestety, choć znam kobiety, które również nie pamiętaja mojego imienia - pozdrawiam

bardzo dziekuję za konstruktywne słowa krytyki, zwlaszcza te o odczuciach,- pewnie wypada też coś powiedzieć, więc... to mój pierwszy wiersz na tym forum i zauważam już pewne zalezności: 1.pochwal cudzy wiersz - twój też pochwalą!(hehe) 2. widze tu grona wzajemnej adoracji, ci sami ludzie komentuja swoje "prześwietne" wiersze, czasem staja po różnych stronach i dogryzaja sobie (dobre) 3. wielu ludziom wydaje się że reprezentuja wszechświat (ot i anka) - piekny osąd (osoba ta musi bardzo duzo wiedzieć o słabych wierszykach... (cytat z twojego komentarza: ale tu nie oceniamy przeżyć tylko wiersz, pani seweryno! - sorry ja oceniam -i proszę nie reprezentuj mnie) 4. nie rozumiem dlaczego nikt tu nie pisze co czuje, bo szczerze mówiąc mam gdzieś ile wiersz ma rymów zwrotek zgłosek i czego tam jeszcze nie wymyślą bo zwyczajnie sie na tym nie znam - poezja służy innym celom 5.no i coś czuję że wywołam zaraz małą lawinkę komentarzy... ale może dzięki temu ktoś przeczyta mój wiersz dwa razy? (niech zgadnę kto rozpocznie :) pozdrawiam wszystkich poetów

ładne - dojrzałe...

Cóż to wieczne kołysanie znaczy W proteusza zaklęte sercu. Wyrwanym z litości. Kochać więcej niż Z lękiem przed śmiercią Stać na straży życia? Umrzeć czy to pora? Czy też w wiecznej pustce Bez oddechu tkwić? Zapomnienia sprośność W rąbku drogi krętej Niech zatrzyma serce Niech nie drży więcej.

nie znam się za bardzo na wierszach ale szokuje mnie ostatni wers (?) - chyba przez niego wiersz jest jednostronny - gdyby go wywalić pojawiła by się twoja dusza bez szyderstwa a chyba taka jest lepsza?

czuje twój ból, słyszę piosenkę - chyba Ci się udało

u ja cie... aż mam pełne gacie - czy dodać następne haiku...? popieram Cię pietrek -formaliści i "poloniści" podzielili słowa na zwrotki, rymadełka i takie tam duperele , byle tylko czepnąć się formy (5-7-5 :)). do treści zajrzyj sercem drogi krytyku, oczy i tak cie okłamią! pozdrawiam autora

Moja honorowa kropla krwi Zawiera promil nieskończoności

Cóż to wieczne kołysanie znaczy W proteusza zaklęte sercu. Wyrwanym z litości. Kochać więcej niż Z lękiem przed śmiercią Stać na straży życia? Umrzeć czy to pora? Czy też w wiecznej pustce Bez oddechu tkwić? Zapomnienia sprośność W rąbku drogi krętej Niech zatrzyma serce Niech nie drży więcej.