Marcin Lewandowski

Co bys mnie nie zrouzmiala zle co do poprzedniego komentarza, mzoe czas by ruszyc na glebsze wody i dac ten wiersz pod ostrzal wyrobionych poetycznych duszy (co by nie mowic "starych wyjadaczow" :P)

Piszesz taki trudny wiersz i sie dziwisz ze nikt nie komentuje :), ja naqwet (:p heh z naciskiem na to slowo) przeczytalem go 2 razy i i tak nie wiem o co chodzi :))) pozdrowionka zerknij tez na "Pijaka i Wenus z Milo", Pozdrowionka i do zobaczenia Lewy

Pani Luthien Alcarin (Siatkarko :P) Wierszyk jest baaaaardzo ladny i jak prosilas mnie od dawna w koncu komentuje, oczywsice nie za duzo no bo jak? jeszcze sie przyzwyczajisz :) W wierszu spodobalo mi sie obadzenie swiata w odleglej nam epoce, chcoiaz tak bardzo zamierzchlej to jakze podobnej pod tym wzgledem do dzisiejszych czasow. Szcegolnie duze wrazenie wyrarla na mnie ostatnia strofa, podsumowujaca caly utwor, masz racje opinia na tym swiecie przesadza prawie wszystko, takze sie z tym niezgadzam :p Pozdrowienia i powodzonka Lewy

Drugim wierszem trafiasz w sedno :>

Dlaczego czuje podmuch zimnego jak lód wiatru? Dlaczego nikt nie słyszy jęku i wołań mego serca? Dlaczego jesteś sobą?! Dlaczego każdy Twój uśmiech wprawia mnie w złość? Śnie żeby marzyć, dołuje się żeby nie wierzyć, że już po wszystkim.. Dlaczego jesteś sobą?!