Anabella

W krągłych ścianach kilku łóżek twardego ciała bezładna garść pod bladym czołem ukrytych trwóg najbardziej z miękkich miejsc mózg Za szybą oczu szklanych kul niezrozumiały rośnie głos bez gamy dźwiękiem tłucze w mur z życia nierówną spływa łzą