Karol Wróbel

( Dla wszystkich którzy nadal we mnie wierzą ) Już nie chłopczyk, choć serce wciąż dziecka, Już nie wesoły, choć uśmiech na twarzy, Już nie tak ufny, bo znowu zraniony, Lecz ciągle silny, nawet silniejszy. Na drodze życia nowe przeszkody, Nikt nie pomoże, ręki nie poda, Wszyscy walają pod nogi kłody, Nic juz nieważne jest dla człowieka. Ale ja NIE, mam w życiu cele, Dąże do szcześcia za wszęlka cenę, Chociaż raniony umię się podnieść, Idę do przodu - w me przeznaczenie. Rzekł kiedyś mędrzec do ludzi tłumu, Przyjaciół poznasz dopiero w biedzie, Teraz już mogę napewno powiedzieć, Mędrzec miał rację na me nieszczeście. Ale zostali też Ci prawdziwi, Tak jak myślałem nie ma ich wielu, Dlatego właśnie tak Ci dziękuje, Mój Ty najdroższy przyjacielu ! Bo to jest własnie rzeczą bezcenną, Przyjaźń prawdziwa, dwóch dusz braterstwo, Rzecz najważniejsza w życiu człowieka, Rzecz najważniejsza i w moim życiu. Miłość przemija, wszystko się zmienia, Lecz przyjaźń napewno przertwa wszystko, Nikt nie uniknie i tak przeznaczenia, Chcę je przywitać przyjaciół blisko. CRS