Danka Sawicka

Zapełniam pustą kartkę czarnym pismem a później i tak najchętniej bym ja podarła Chowam wiersze do szuflady gdzie powoli obrastają kurzem i gniją ze starości Siebie tez chowam Kryje się przed światem w czterech ścianach Jednak z biegiem czasu zaczyna mi brakować powietrza Dusze się Czuje się jak uschnięta gałąź która opadła z drzewa Miotana silnym wiatrem nie potrafi odnaleźć spokojnego miejsca na ziemi

Cząstka radości znów gdzieś odleciała Znowu widzę zamazane obrazy W głowie przelatują czarne myśli Tak... To ona... Czai się nade mną Czuje jej obecność Tak jakby chciała żebym się bała Żebym płakała Poczuła lęk Przed czym...? Przecież to jeszcze nie mój czas! Próbuje ją sprowokować Nic... Nie słyszy... Tylko patrzy tymi wielkimi czarnymi oczami Wołam ją! Odchodzi Wiem... ...że wróci!

Tam... Gdzieś daleko On na mnie czeka Jeszcze go nie znam Nie kocham Ale wiem, że jest Wiem, że czeka Zawsze... ...choć powoli tracę tę nadzieję... [sub]Tekst był edytowany przez Danka Sawicka dnia 12-03-2004 14:12.[/sub]