aneta drynda

fakt.... dziękuję... wczoraj późno jush było.... i troche nie w stanie... :-) pozdrofionka słoneczne...

ciepłe noce, sny niezmącone przyszłością drabiną do nieba się pne... gdzie człowieczeństwo moje mówi dobranoc, najczulszym w świecie głosem...

dobry wiersz... wielu jest takich straceńców wokół nas... przypomniałaś mi parę cudownych chwil tym wierszem... dziękuje!

w mieścinie szczerej nadzieji na lepsze gorsze jutro, czekając na perseidy, zasypiam wtulona w twe serce...

znów pędzę na złamanie karku, w nicość... w siny róż zachodów... coraz szybciej, coraz smutniej... zmęczonym umysłem układam baśnie, o tym jak mogło by być...

tam gdzie biegną drogi do nikąd, tam skąd nie można poprostu powracać, tam gdzie zło już dawno zakwitło, znalazłam Cię...

wpatruje się w dal każdego dnia, z każdym dniem oko moje bliżej kroczy... niewiele potrzeba, gdy wszystko dookoła spisano już na straty!