Hanna Sasiada

Nie umierał w glorii i chwale Tłum zmieszał go z błotem A on nie przejmował się wcale I szedł dalej ze skrwawionym czołem Do krzyża przybili jego wątłe ciało Ubranie zdarli i rzucili o nie losy A w spojrzeniu jego miłość widziano Na twarz mu opadły długie jasne włosy Powiadają że tak musiało być Bo bez tego świat by nie został zbawiony A jemu chciało się pić I bardzo był umęczony Konał w mękach z bólu głowę spuścił Eloi Eloi lama sabachtani Co znaczy Boże mój Boże czemuś mnie opuścił

Mówiłeś, że życie ma smak Rumu Może...nie wiem... Mówiłeś, że Rum tak samo otumania i zniewala Jak życie Wydziera skrawki myśli I depcze je bezmyślnie Mówiłeś - Jesteśmy pogrążeni w Rumie A on wypełnia nasze ciała Przenika do krwi Znikasz... Ja z tobą... Niesieni pasmem namiętności aż do gwiazd By potem spaść z hukiem na zimny asfalt Nie lubię Rumu.