ex.

ano niby tak... nie pomyślałam o tym ;)

ależ gdzie tam ;) (byłam ciekawa jak większosć osób zinterpretuje ten wiersz... i jak widać, inaczej niż miało być...)

milczenie patrzę w jeden martwy punkt na ścianie rozpaczy zagubionych myśli niewypowiedzianych słów ciemność otacza mnie ze wszystkich stron księżyc patrzy na mnie swoimi srebrnymi oczami gwiazdy śledzą każdy mój ruch i słyszą płacz dziecka

wybaczam... miliardy zamordowanych istot niewinnych patrzących na śmierć swoich braci. wybaczam... morze matczynych łez wylanych nad ciałkami swoich dzieci. wybaczam... niewyobrażalne ilości ofiar wojennych tylko dla politycznych sprzeczek. wybaczam... nieuleczalną chorobę nie mającą granic - głupotę ludzką i bezmyślność. wybaczam - bo jesteś tylko człowiekiem

teatr widowni tłum na scenie jeden aktor po środku stół świece dalej krzyż czerwony płomyk. przemawia do ludu on – fałszywy człowiek