Magdalena D.

W punkcie świata gdzieś, gdzie pięknie jest Los sprawił, że szczęście zaiskrzyło Dwie dusze samotne spotkały się Coś niezwykłego się wydarzyło Obydwie z czułości niedoborem I scenariuszem podobnym bardzo Stanęły przed wcale niełatwym wyborem Z zamiarem, że ciepło sobie dadzą Te dwie duszyczki to młodzi ludzie Każde myślało, że czuje co Drugie Lecz jednak NIE – sie okazało Mimo, że tych dwoje się nie kochało To jednak więź ścisła ich połączyła Co dla jednej z dusz więcej, a dla drugiej mniej znaczyła Tak dusze podobne i tak bardzo odmienne... Pytanie co wyróżnia je A to, że w innym punkcie świata Jedna z nich ma miłość A druga nie... Pierwsza duszyczka będzie szczęśliwa Wróci do swojej wielkiej miłości A druga wróci z codzienną rutyną Wróci po prostu...do samotności I to jest dopiero niewiadoma Co w tej drugiej duszyczce zaistniało Sama się w tym już pogubiła Bo KOCHAM to za dużo a LUBIĘ to za mało W punkcie świata gdzieś, gdzie pięknie jest Los sprawił, że szczęście zaiskrzyło Dwie dusze samotne spotkały się Dobrze czy źle się wydarzyło?