BeBe

Krótko, na temat i daje do myślenia :) Moim zdaniem OK :) pozdrawiam

Jest tu to co najważniejsze w wierszu, czyli uczucie. Brawo za tak odważny wiersz! :) Sama takie piszę bo tylko takim sposobem opiszę wszystkie uczucia które mną targają. Popieram taki trochę buntowniczy styl :)

Właśnie dobrze że taki wiersz został tu umieszczony. Pokazuje on, że poetą targają nie tylko pozytywne uczucia i chce ukazać nawet swoją wewnętrzną pustkę (co jest bardzo trudne). I co najważniejsze ja to odbieram tak, że chce się tym z nami podzielić, wyżalić. Nawet jeśli odczuwamy tu ignorancję. A myślę, że słowami "bo będziecie spać" uświadamia nam że to my to uczucie ignorujemy. Powinniśmy się starać dostrzec to co możemy a reszta niech pozostanie widoczna tylko dla autora :)

Chciałąbym zamieścic komentarz do wypowiedzi Moniki Noreckiej. Nie zgadzam się ze stwerdzeniem, że poezja nie jest dla każdego. Uważam, że poezja właśnie każdego wita z otwartymi ramionami i na tym polega jej wyjątkowość. Jeśli ktoś coś tworzy z serca to nie musi to być wielkie dzieło.Przecież nie musi od razu stać się wielkim poetą. Ale to też jest poezja!Dla mnie wiersz od serca jest bardziej watrościowy niż wielki poemat napisany jedynie przez rutyniarza. Poezja jest dla każdego, bo jest czymś co mamy w sercach.Nawet w niewielkich ilościach lub jeśli nie zdajemy sobie z tego sprawy. Czasem nie wiemy, że zwykłe wyrażenie emocji układa się w wiersz.Najlepiej jest więc pisać nawet jeśli inni mówią, że nam "nie wychodzi". Bo kto jest w stanie powstrzymać potok dusz?

Dojrzali niedojrzale. Zapatrzeni we włąsny "urok". Gonią, pędzą, chcą złapać nieosiągalną wieżę Babel. Wspiąć się na nią i usiąść na tronie ludzkiego uwielbienia. Dotknąć stóp nieba-piekła. Pod wodzą kapitana pychy osiągnąć życie wieczne.

Jest taka nadzieja, która błądzi wśród drzew. Zaplątuje się w gałęziach niczym babie lato, które znów zapowiada jesień. Jest taka nadzieja,która rozpływa się w promieniach wshodzącego słońca, które i tak wieczorem zajdzie. Jest taka nadzieja, która tonie i łapie się fal aby przeżyć. Jest taka nadzieja, która to wszystko przeszła. Nadzieja w to, że mała kropla rosy nie zagasi wielkiego płomienia.