Paweł Wiliński

Nie chcą moich wierszy nie chcą moich opowiadań zgniję tu, gdzie jest bruk ogarnięty szaleństwem. nie chcą mnie czytać wolą wieczny spokój uśmiechający się, zaufany, zdający się być. zapominają, że świat nie zabił dziwek, złodziei, oślizgłych robaków, pętli zaciskającej się na mojej szyi. nie chcą mnie czytać; moich wierszy, opowiadań gdzie nie ma miejsca na politykę, rodzinę, spokój, doskonały plan. nie chcą czytać ani wiedzieć o bagnie, które nas otacza, i które każdego dnia może nas pochłonąć. 15-08-2006