bef

jesteś mężczyzną późnym popołudniem budujesz mi dom i sadzisz drzewa. nocą całujesz mnie namiętnie. podlewasz kwiaty. milczysz. patrzysz w niebo. taki domek z ogródkiem. jesteś powietrzem a może ptakiem. siadasz na wierzchołkach. czasem sfruwasz nad rzekę. teraz śpiewasz że wierzysz w moc krwistej róży. taki szopen w łazienkach. w niedzielę. jestem kobietą i siedzę pod drzewem. otwieram usta kiedy mnie całujesz. zamykam oczy i słyszę jak śpiewasz. mam tu jakąś różę i zagon bazylii. taka rabatka.

dziękuję za krytykę spróbuję inaczej

ze strachu przed szarym sięgasz po kolejny róż w białym kwadracie na białym tle doskonali się biel