failure forego

więdnie roża zdechły kwiat ostatnia natura ostatni znak patrzy na świat co obok ma zimnym bolesnym wzrokiem widzi i więdnie w popłochu nie czekając na zachód jasnych niebios i nie myśli nawet chcę siebie wyjąć z uczuć co okrutne nie chcące sie zapomnieć ciche dźwięki cichy skowyt z zaciśniętych ust prośba błaganie o świadomie przesądzone nieistnienie na wymarciu resztki dobra na wymarciu życie daleko od Was usycha bez końca pomocy nie woła nikogo tu nie ma jeśli jest nie zdoła uschła róża skonał kwiat ostatnie tchnienie wrak

niech zapomnę choć na chwilę dogońmy się proszę choć obaj daleko w tyle dlaczego uciekliśmy? a miłość? niechciana? w pięściach zaciśniętych skrzętnie ukrywana? strach przed tą siłą? co pierwsza? co jedyna? namiętność naszych spojrzeń spod powiek ją zrodziła a może tylko dla mnie bajką może to śmieciek bólem zbroczony i pocięty przez orgazmiczne chwile może się nie myle chciałbym się zbudzić śmiać lato sen spokojny czuwam jestem będe tu nadzieja jej i Tobie ukochanej ufać pusty Tobą pokój oparty o sufit o górę byleby bliżej

Dziki dramat więdnie roża zdechły kwiat ostatnia natura ostatni znak patrzy na świat co obok ma zimnym bolesnym wzrokiem widzi i więdnie w popłochu nie czekając na zachód jasnych niebios i nie myśli nawet chcę siebie wyjąć z uczuć co okrutne nie chcące sie zapomnieć ciche dźwięki cichy skowyt z zaciśniętych ust prośba błaganie o świadomie przesądzone nieistnienie na wymarciu resztki dobra na wymarciu życie daleko od Was usycha bez końca pomocy nie woła nikogo tu nie ma jeśli jest nie zdoła uschła róża skonał kwiat ostatnie tchnienie wrak