Mateusz Esce

Świetny wiersz jak dla mnie gratuluje

W ciemności bez cienia nadzei, na pastwę losu zostawione Serce rozdarte, krwawi w objęciach ognia... toczy nieustanną walkę bez żadnego sprzymierzeńca Na delikatnych jak obłok skrzydłach anielskich szybuje ból z mieczem w ręku zadając cierpienie konającemu sercu..... Bezradne niczym okaleczony motyl który w powiewie wiatru szukał schronienia Słabe jak kwiat czerwonej rózy podczas bezlitosnej szaleńczej burzy Umierające.....na ostateczny cios czekające.... I tak opętane ciernistym łańcuchem, kona w zapomnieniu Resztki kruchego życia ostatnim tchem wydalone wszystko już skonczone...! Krew! krew!....krew dookoła, strzępy do krzyza zabite, serce...te piękne serce! !....zabite!... Wszystko w imię miłości

Gdzieś głęboko ukryty w lesie, w dolinie rzeki jest pewien grób, co pamięta wielkie męki Bez tabliczki, bez wspomnień bez imienia Czas nic tu nie zmienia, wszystko posżło w zapomnienia Był jednym z tych co walczyli o twój dom na twarzy z łzami, potem i krwią Kolejna matka po śmierci syna załamana na Cmentarzu kolejny grób, w sercu kolejna rana Lecz ze sobą zabrał te z życia wspomnienia w którym zaznał tyle bólu i cierpienia Miłość i wiara w ojczyznę sił mu dodawały Obrazy martwych ciał przerażeniem napawały Rozszarpany mundur z Orłem Białym nosił "Wolność dla mych sióstr i braci" tylko o to prosił Niespokojne dni odliczał w obolałej głowie "Ile tego jeszczę, nie dam rady, O Bogowie!" W jednej chwili serce przekłute ostrze nienawiscią wroga zatrute Ciało krwią zalane...Oczy zapłakane Wszystko zapomniane..ostatnie słowo ...Amen