KBronk

„Nam obojgu – kare klacze zręczny dystans do zegara szafirowy napój z lodu już nie dla nas prycza stara Naszej dwójce – chusty doznań i rumiany poziom karmy wyrzekłbym się i wyrzeknę religijnych naczyń Saby Nam wspólnie zaręczonym jeden język, jedna żyła Solonowa rewolucja z dzikich róż pierwsza komunia Dla nas wspólna peleryna biżuteria nieba zbiegła a na końcu wrzosowiska żagiel, żagiel na rewizję Piekła”)

Ab ovo Bardzo bym chciał zamienić przyszły raj na dłuższy czas z Tobą Ab ovo od Adama i Ewy uczyć się jak Cię nie stracić ale byłbym wówczas cynikiem i kameleonem gdyż Ty musisz być mną, a ja Tobą ab ovo naturalnie i tak jest choć śpię z telefonem przy poduszce zamiast Ciebie Nie chcę mieć C.V. Malapartego Chcę Cię kochać i przepraszać i wiedzieć dlaczego wtulasz się we mnie by słuchać mego serca gdy rozchylasz mi koszulę, a ja chcę Cię kochać nie tylko w święto Chcę układać dla Ciebie nieśmiertelne paremie i całować Twą plamkę na szyjce na przebudzenie Chcę pracować 6 dni od rana do wieczora by czuć w nocy i dnia siódmego Twe miłosne spojrzenie Ab ovo na drogę ostatnią i nową Wiesz co mi się w Tobie podoba że podbiegasz, podbiegasz do mnie z uśmiechem a ja jak pies tęsknie, nic nie jem czekam i kruszeję a ty powtarzasz mój drogi za rok pocałuję Cię we Lwowie nie przyjmiemy do ust wiatyki na drogę Ab ovo do samego końca kocham Cię tak, że już mocniej nie można