Castor Troy

Zanika światłość, nastaje mrok Nieokrzesany wciąż przemija czas Nie zna litości, kolejny stawia krok Idzie przed siebie i niszczy nas Nieoceniony wciąż, samotny tak Znienawidzony przez cały świat, w nicości trwa On tylko zna tajemnice sprzed lat Nikt tak jak on, nie zna nas Nawet my sami, poznajemy się wciąż Zapominamy o czymś, zapamiętujemy coś On wie o wszystkim, nie zdradza nic Nic nie mówi, unika zwad Wciąż tajemniczy, uśmierca świat My z tą świadomością musimy wciąż trwać Aż w końcu on także dojrzy i nas...