nawpół smutny lump

Miło być smutno, ambitnie… Lecz radość znów we mnie kwitnie:)

Szukając w marności swojej Obrzydłych już wspomnień młodości Wracam pamięcią do chwili Gdy z wiosną uśmiech mój gości Szukając po zakamarkach W krainie, której już nie ma Gdzie się podziała ta radość Po łące za niczym gonienia Za blokiem moim przy stawie Nie brodzą cudowne żurawie Nigdy ich tam nie było… To co się k…. zmieniło??

W tęsknocie swej i ból swym Wciąż pragnę drugiej duszy W szybę wklejony wzrok… Serce czyjejś wzruszy? W smutku swym bezładnie tkwiąc I krzycząc bezsilnością Normalny dzień zamieniam w loch Wciąż łudząc się miłością… A gdyby tak pewnego dnia… I tak nie zauważę… Normalny kurs linią M O szczęściu głupio marzę…