Lesie mój. Przytul mnie do siebie, swymi liśćmi, swymi drzewami pełnymi ciepła.
Weź mnie do siebie i nie wypuszczaj- nigdy! Zawrzyj we mnie tę cząstkę ciebie.
To ciepło, spokój, miłość. Lesie mój – taki piękny w swej prostocie, taki twardy w swej istocie i nieugięty. Lesie mój, czyżbyś mnie opuścił ? Czy jesteś przy mnie? Czy tęsknisz pomnie gdym w źle obtulony ? Gdym zły i gnuśny pomnij na mnie. Wspomnij o mnie mej duszy. Niech przywoła ku mnie tę radość i szczęście. Lesie mój- Borze, choć dalekim od ciebie, człowiekiem złym jestem, w świecie mym o mój Borze. Czym jestem gorszy żeś mnie doń nie wziął ? Czym ? Zostawiasz sługę swego w świecie złym…. W świecie mym….
