sześcioskrzydła serafe

śpij, śpij - jak kot, mięciutko przyjdę, zwinę się w nogach, zamruczę cicho, cichutko śpij śpij, śpij - otulę cię ciszą, schowam cię przed pośpiechem, oddechem cię ukołyszę śpij śpij, śpij - wyłapię wszystkie szare koszmarów ćmy zaśpiewam lekko wyszepczę najspokojniejsze sny śpij

Joanno, mnie się podoba. Lubię taki styl pisania, przede wszystkim! (sama mam podobny, więc tym bardziej, wiadomo, moje klimaty!) Poza tym - temat zwyczajny, prosty - właśnie, takie jest życie! - nie ma co wznosić się na szczyty filozofii, żeby zauważyć i takim balladowym rytmem wypisać. Ten rym i rytm pasuje zresztą w swojej regularności i jednostajności do tej życiowej "szarości". Dla mnie plus. Pozdrawiam :)

Ogólnie cała liryka dzieli sie od prozy wlasnie tym, ze jest nastawiona na uczucia, ale - i tutaj uwaga, w wierszu nie wystepuja uczucia, tylko wzorzec liryczny. A to, że akurat pech chce, że miłośc jest najczęściej stosowanym tematem - i przez uzycie podobnych schematów - tych samych słów - obrazowania, czyli ; słońce, oczy, serce, pożądanie , twoje, moje (tak ogolnie tutaj pisze) - zatem przestaje to byc po prostu interesujace. Można pisac o miłości, ale nie ciągle tak samo. O, z tym się godzę, owszem, ale nie z negowaniem tematu miłości a priori! :) Pozdrawiam :)

Obie wersje podobają mi się - fajna zabawa słowem, Ateno :) Takie ćwiczenia to sama przyjemność - dla czytelnika, a podejrzewam, że dla poety też :-) Pozdrawiam! :)

ano, bo ja taka zakręcona:D Się nauczymy nawzajem czytać, myślę, z czasem ;-))) Pozdrawiam :-D

Witam, no nie wiem czy takie pozytywne do końca, ale skoro tak - nie dyskutuję, pozdr./V. Mam na myśli wrażenie na temat wartości wiersza. A ono JEST bardzo pozytywne. Muszę nauczyć się wyrażać jasno ;P Pozdrawiam :)

Właśnie, że jest o czymś konkretnym, co zresztą zauważyła Lady Aj jako jedyna (kobieta wśród mężczyzn ;P) - a przegadanie jest również najzupełniej celowe. Wiem, że jest w nim masa słów i kilka powtórzeń, zastosowana zresztą z całą świadomością tego, po co. Do jednych trafił ten zabieg, do niektórych nie, wiadomo, gdyby wszyscy myśleli tak samo, nie byłoby wojen :D Pozdrawiam ;)

A jeśli tak, to czy ma coś na celu...? Czegoś mi tu brakuje, kontekstu? Puenty? Sprawiają na mnie te linijki wrażenie niedokończonych, ale i - niezaczętych. Może starczyłoby jedno słowo, żeby to "zamknąć'. Na pewno coś bym graficzno - rytmicznie przemieszała, żeby się układał lepiej w czytaniu i recytacji. Pozdrawiam. Według mnie to ważne, żeby być konsekwentnym, również w pisowni. Jeśli chodzi o wiersz, to nie jest zły. Za krótki, chciałabym przeczytać dalszy ciąg. Tak, konsekwencja jest ważna, właśnie dlatego, że w literaturze, zwłaszcza w poezji, stosuje się rozmaite zabiegi, także graficzne, żeby coś konkretnego wyrazić - zabieg zmiany pisowni mógłby teoretycznie mieć coś na celu! ;) Stąd moje pytanie. No i też nie mówię, że wiersz sam w sobie dla mnie zły... ale - "niedokończony", czegoś mu brakuje. Jakoś się to treściowo dla mnie nie zamyka, to wszystko. Pozdrawiam!

Bardzo ciekawie, bardzo pozytywne wrażenia :) Pozdrawiam :)

A jeśli tak, to czy ma coś na celu...? Czegoś mi tu brakuje, kontekstu? Puenty? Sprawiają na mnie te linijki wrażenie niedokończonych, ale i - niezaczętych. Może starczyłoby jedno słowo, żeby to "zamknąć'. Na pewno coś bym graficzno - rytmicznie przemieszała, żeby się układał lepiej w czytaniu i recytacji. Pozdrawiam.

Lady Aj - dokładnie. Widać jednak domeną kobiecą są te zaburzenia odżywiania, że tylko one je wyłapują ;-) W każdym razie brawo za wyłapanie i dzięki za pozytywną opinię - za wszystkie pozytywne opinie bardzo dziękuję, za negatywne uwagi też, przydadzą się :) Pozdrawiam!

Bezokoliczniki to celowy zabieg stylistyczny - to ma być jak najbardziej bezosobowy "plan dnia", prawie jak instrukcja czy kulinarny przepis, że tak to prosto wyrażę ;P Stefanie, na pocieszenie pomyśl, że o babach też nic nie ma :-) Pozdrawiam :)

Miłość, w ogóle uczucia, to jednak temat - klasyk. Jak dla mnie - jeden z tematów, które, choć pozornie banalne, to jednak nie do wyrzucenia z poezji, wprost przeciwnie, nigdy się nie skończą. Choć trudno pisać o miłości tak, żeby było "nowatorsko" i "eksperymentalnie", to akurat dla mnie modny współcześnie pewien turpizm i dążenie do abstrakcji w poezji, nie są wartością samą w sobie, wolę utwór nacechowany "staromodną" nutą sentymentalną, niż poezję, w której wyłączną wartością jest kontrowersyjność, amorfizm, sprzeciwienie się regułom. Klasyczna jestem ;P

Tak, duży plus, w obu wymiarach - technicznie i treściowo.

A mnie się właśnie forma tu podoba, to chyba celowy taki "słowotok", może to moje odczucie, ale dla mnie ten wiersz nabiera tempa z każdą linijką, pod koniec już wyrazy się tłoczą, padają szybko i gęsto, żeby potem nagle urwać się - i znowu pojedyncza linijka, jak kropka wieńcząca zdanie. Treść też ciekawa, taki... surrealistyczny obraz.

Górnolotnie też czasem trzeba. I młodopolsko czasem, i romantycznie. Są tu obrazy, fragmenty, które mi się bardzo podobają, chociażby splatanie wieńców. Natomiast popracowałabym nad formą, bo nie mogę odnaleźć tu konkretnego rytmu, a akurat do tej zawartości pasowałyby wręcz klasyczne środki literackie. Pozdrawiam.

Plan na dzisiaj (prosty): gdy zadzwoni budzik, otworzyć oczy, wcisnąć głowę pod poduszkę, zmówić krótką modlitwę za przyszłe godziny, potem wstać, nowy dzień zacząć (na paluszkach). Nie zjeść śniadania - dieta! - ćwiczyć przez godzinę, spróbować wyjść z domu, potem zrezygnować (przestraszywszy się życia), leżeć, patrzeć w sufit, analizować decyzje i każdej żałować. Rozłożyć pasjansa (nigdy nie wychodzi) jeszcze trochę pomyśleć, tworząc scenariusze fikcyjno - niespełnialne; popaść w odrętwienie, wypić piątą herbatę (bez cukru, bo tuczy). Zdziwić się, że już wieczór; dziesiąta herbata (bez cukru, bo tuczy), rozłożyć pasjansa (nie wyjdzie), potem myśleć, rozważać, roztrząsać, rozdrapywać rany i obliczać szanse. Potem snuć marzenia, które się nie spełnią - aż to myślenie zacznie piec pod powiekami - stłamsić je więc wszystkim, co znajdziemy w kuchni; do rana klęczeć z twarzą w zimnej porcelanie.

...a ty gdzieś spacerujesz, pod takim samym niebem (albo śpisz, nie śniąc o mnie) jak zawsze, znowu nie wiesz, że czekam i odmierzam minuty literami ... jeszcze jedna... pięć... dwieście... i coś się w końcu stanie

Zdecydowanie podoba mi się - niebanalny układ graficzny, ciekawy dobór słów.

Widzę, że zwyczajem jest tu pisanie, że jest się nowym, a faktycznie już uprzejmie byłoby z mojej strony poprosić ładnie o komentarze :) Pozdrawiam :) sześcioskrzydła

Drugą linijkę bym rozcięła, tzn rozdzieliłabym na dwie. (plus poprawiam orta w linijce 3 ;-)) Gdyby o dwie minuty dalej czas się przesunął, gdyby choć chwilke wczesniej się stało to, co się stac musiało ....nie żyłbym... Ogólnie trochę bym to chyba potasowała GRAFICZNIE. Muszę pomyśleć. Jeśli wpadnie mi do głowy, to napiszę :) Ale fajnie jest. Co do komentowania, komentuj, a będziesz komentowany, wiadomo :D Pozdrawiam! sześcioskrzydła

a gdyby wpaść sobie w oko i zawrócić w głowie przez żołądek do serca, zalec na wątrobie zaleźć za skórę, wejść w krew jednym małym krokiem i już nigdy, przenigdy - nie wyjść sobie bokiem? :P