Iynka

Przed nami przestrzeń odległa jeszcze niedokładnie sprecyzowana Zaorane rzędy przypuszczeń Dialog myśli wznieca niepokój czy jeszcze jesteś -my? Czasem lepiej nie wiedzieć Słowa mogą przynieść cierpienie Milczenie pozostawia pustkę W ciągu dnia mieszkam w Twoim cieniu -Idealnie nieobecna Smutek który noszę w sobie ma twarz nienarodzonego dziecka Przeczuwam wyraźnie pod skórą ból narodzin przedwczesnych Czas nie pozostawia złudzeń

Miłość dawno obdarta z piór ukrzyżowana w trzecim miesiącu Choć jeszcze jesień szepce ciepłem barw Ona czeka w kolejce w brudnej sukience zbiera potłuczoną twarz