Zygi Bach

Oczy sięgają W świat Rozmazany kredką Sceny w żaluzji barw przygrywają Wiosenną etiudą. Oczekiwanie aż ktoś ukoi pragnienia ścina lód. Szukamy Przyjaznych oczu na paluszkach by nie przestraszyć wędrowca Lecz Za szumiącą wierzbą wciąż tabliczka Podana strona nie istnieje…

Tego słonecznego Lata Jesteś jakaś Pochmurna Na niepogodę Zwrócona W ulewie deszczu Skąpana Chodzisz w starej Sukni Ze swojej młodości. Tego słonecznego Lata Brak ci poczucia Obecności Jakbyś już miała Dosyć Zmienności pogody Tego słonecznego lata Twoje oczy Podmokły Nie chcesz Do uśmiechu wracać Chodź Przecież w Tobie Nie gasnące ciepło Tego słonecznego Lata Chcesz odejść Zajrzeć W inne niebo Chodź to co masz Jest przecież Nieskończone.