Agnieszka Pstuś

Słucham. Tak lubię gdy do mnie mówisz. A kolejna łza przecina mi twarz. Tonę w rzece oddechów i spojrzeń. Milczę. Tak lubię gdy do mnie mówisz. I kolejny raz upijam się szczęściem na brzegu rzeki, przed bramą śmierci. Umieram. Tak lubię gdy do mnie mówisz. i kolejny dzień przemija istnienia a słowa balsamem różanym w nim woń nieśmiertelna... /luty 2006/

Jak mam to wyznać gdy słów takich brak, ze jest coś w środku, ze w głębi gdzieś trwa. Jak to wyrazić? Jakimi gestami? Przez łez kropli parę? Przez dotyk? -Kochany... Jak świezy powiew porannego wiatru Jak mocny uścisk zadany z ukratku. A moze spojrzeniem zza rzęs zasłony? A moze... poprostu -milczeć? -Kochany... /grudzień 2005/