Tomasz Kukla

Samotne serce podróżując po świecie pragnęło tylko jedno spotkać nadzieję Nie-samotne serce trwając w podróży usłyszało z nadzieją płacz z przepaści podnóży W otchłani ziemi miłość wciąż płakała obok niej ze smutkiem samotność siedziała I skoczyło serce bez zastanowienia nadzieja pragnąc miłości za nim dla spełnienia Nadzieja zginęła miłość nie istniała samotność zbiegła w oddal ze smutkiem płakała Serce samo ostało nagle ból się zjawił z serca samotnego łzy bezdusznie dławił Serce podróżując po bezdusznym świecie zaznało tylko ból straciło nadzieję