Nikola Interbo

piekny wiersz wiele mówiący, mężczyźnie nie wypada płakać...zawsze tak się tłumaczą...piekny

ludzie są żeby niszczyć żyją by odbierać innym szczęście zakłamani mówią o przyjaźni ona dla nich nie ma znaczenia... idę drogą czarne chmury nade mną chcę odejść schować się przed nimi bezimienna spocząć w mogile zapomnienia mnie już nie ma jest pustka po dawnej poetce mogiła bukiet białych konwalii czy ktoś zapłacze nie odeszła bezimienna....

już jest dobrze zasnęła utulona w twoje ramiona zmęczona żalem do świata łkała przytulając się już bezpieczna otulona snem wróciła do krainy żywych słodkich snów Nikola słodkich snów cicho niech śpi...