Vulpis

Spotkałem księżniczkę ze snów, lecz nie miałem srebrnej zbroi, ani głowy smoka w darze... Cóż jej dałem? Cząstkę siebie... Nic z platyny, ani złota, ani mawet gwiazdki z nieba... Przyjmie czy odrzuci, nie wiem, choć nadzieja wraz z rozumem ciągle kłóci się i walczy... Dzisiaj patrzę, siedzi obok, i jest piękna tak, jak anioł... W oczach widzę księżyc w pełn, w głosie słyszę magię wieków... Czarodziejką jest, a nie wie...

Nie zasługujemy, by gonić nasze sny... Zawiedliśmy Was, wiem. Nie tacy jak chcecie... Nie spełniamy oczekiwań. Czy nie warto nas już kochać? Jwsteśmy po prostu sobą, nie Waszym sennym marzeniem... Narzekacie na nas, ta młodzież, zła młodzież... Nie rozumiecie nas, rozmawiacie krzykiem. Czy nie można nas już kochać jakimi jesteśmy, całych? Jesteśmy cząstką Was przecież... To Wy nas wychowujecie...