Margot de Valois

skrzy się przede mną biel lirycznie skrzy i skrzypi boleśnie kiedy depczę. skrzy się pode mną biel bardziej lirycznie niż ja skowyczę, odgłębnie wezbrana zdezynfekowana zamglona. biel wgryza się we mnie skrząca wysysa fiolety karminy i odcienie cieliste przetacza się naczyniami żyłami tętnicami skrzy się biel, skrzypi przede mną na mnie i we mnie. skrzę się lirycznie skrzypię i skowyczę bardziej melodycznie. skrzy się gdzieś tam w oddali czerwona gwiazda na niebieskiej nocy słabnie, rozpala się skrzy się.... popiół się sypie na policzek 6/7 01 04