Justa

Moje misterne wiersze, ledwo się kleją, ale chociaż one mnie rozumieją. One jak dobry przyjaciel są, mogę im wyrazić pasję i miłość swą. One są moim językiem, Emocji i uczuć słownikiem. Mogę się im całkiem swobodnie wyżalić, Bo one mnie nie będą chciały spławić. Są szczere i prawdziwe, Ich intencje nie są fałszywe. Są mą wolnością prawdziwą, Pod materii pokrywą. Są moją prawdziwą wolnością, Do wyrażania uczuć zdolnością.

Woła o pomoc... Błaga... Pragnie zrozumienia... Chce odejść... Opuścić moje ciało... Swoje więzienie... Zrzucić kajdany... Wyłonić z oceanu uczuć... Wznieść się do gwiazd... Wie,że to niemożliwe... A jednak próbuje... Zadaje sobie rany... Krwawi... Jej krew zamienia się w mój płacz... Ona umiera... Odchodzi do najdalszych zakątków mego umysłu... Zatraca się w mej pamięci...