Magdalena Falęcka

Może źle zrozumiałam twoje intencje , ale ostrożności nigdy za wiele.

Posłuchaj Johnie .M. S na pewno nie jestem tematem do żartów i nie dam sobie w kaszę dmuchać ! Po drugie nie nazywam się "Fałęcka" jak to napisałeś ,lecz Falęcka. Po trzecie nie jesteś osobą do wytykania mi błędów .Napisałam "Szkóła...." , bo się pomyliłam ,a za swój błąd przeprosiłam. Po czwarte na pewno nie masz 9 lat .Który dziewięciolatek pisze opowiadanie "dziwka na zimnym ,blaszanym dachu (o błąd się pojawił w twojej pracy nie napisałeś przecinka między zimnym ,a blaszanym, napisałeś także grupke, a nie grupkę oraz zsuneły ,a nie zsunęły ,Panie idealny). Który dziewięciolatek siedzi do 1 w nocy i który dziewięciolatek włada tak dobrze angielskim.Na dodatek dlaczego masz e-mail do pracy. Dziewięciolatki nie pracują , z tego co mi wiadomo . Nie spotkałam także równie wrednego dziewięciolatka. Z poważeniem : Magdalena Falęcka (nie "Fałęcka") - dwunastolatka

Bardzo fajny , zajmujący tekst.TrAFNIE PRZEDSTWIŁAŚ DZIECINNE ZABAWY .Bardzo mi się podobało!

Tekst jest wspaniały ! Nie wiem co napisać! Jest to nadanie cech ludzkich chorobie-(straszliwej chorobie niszczącej życie często młodym dziewczynom) personifikacja. Udało ci się to! Potrafiłaś przedtswić anoreksję jako człowieka -najlepszego przyjaciela młodej,chudej dziewczyny ,która próbowała wyleczyć się -zerwać nić przyjazni z anoreksją ,dziewczyna ta ciągle próbowała uciec od tej przyjaciółki(działo się to najczęściej w nocy).Natomiast ,gdy ujrzała światło dzienne i przejrzała się w lustrze znowu powracała,aby przeprosić zranioną przyjaciółkę.

Tekst dość fajny.Jedank nie podobały mi się pewne sformuowania ! Nie był to ani opis ani jakiś zadziwiający , fajny tok wydarzej-żadnej akcji . Myślę ,że aby coś napisać trzeba mieć na to pomysł ,a nie pisac ,coś aby cokolwiek napisać .Mma nadzieję ,że inne prace będą lepsze bo naprawdę dość podobał mi się tekst. Życzę powodzenia!

Bardzo fajne opowiadania. Może nawet mogłaby powstać z tego książka o kobiecie , która nie wie co zrobić po utracie najukochańszej osoby. Mojemu wujkowi umarła żona więc wiem co to znaczy stracić najblizszą sobie osobę. Długo nie mógł się pozbierać , a to opowiadanie bardzo dobrze ilustruje duszę człowieka po takiej tragedii.

Bardzo podoba mi się to krótkie opowiadanie .Jest typowo poetyckie i bardzo tajemnicze. Widać ,że ma Pan lekkie pióro.Niektórzy ludzie piszą posty nieprzyjemne dla pana ,ale myslę ,że robią to z zazdrości. Dziękuję za komentarz!