Paulina Garu

W czerni nocy pył rozkoszy Biały cierpki proszek Tak spokojnie, melodyjnie Po mym ciele się roznosi Tak mi ciepło, tak gorąco Myśli niespokojne mąci Bo dziś we mnie tak powoli Biały diabeł się unosi Oczy wielki takie czarne Świata już nie widać wcale Wszystko piękne, kolorowe Sen się jawą staje Jeszcze chwila, jedna druga Rzeczywistość już powraca Kilka godzin zapomnienia Śmierć mi to opłaca Tak powoli delikatnie Kusi, woła, nęci Na spotkanie z mymi braćmi Na cmentarzu... ...KU PAMIĘCI...

W jasnym mroku białej nocy Uciekam stojąc w cieniu latarni Przeszywana radosną rozpaczą Uśmiecham się łzami... Budzą mnie snem Zasypiam dniem Codziennością, kolorową szarością Zaszczycona podłością... Tonę wzlatując ku ziemi Płonę w czerwonej zieleni Dopieszczona jeszcze ciepłą krwią Upadam z aniołami... ...Umieram żyjąc tak jak TY...

Nienawidzę sposobu, w jaki mówisz do mnie Jak jeździsz autem i się na mnie gapisz. Twojej miny gdy odgadujesz moje myśli. Gdy zawsze masz rację i kiedy kłamiesz. Gdy mnie rozśmieszasz i zmuszasz do płaczu. Kiedy cię nie ma i kiedy nie dzwonisz. Nienawidzę sposobu, w jaki cię nie nienawidzę… Nawet nie trochę, Nawet nie ciut, W ogóle...

Szkoda, że ja nie potrafię tak pisać... Tym bardziej na serwetce w pizzeri:) Bezwarunkowo do ulubionych... Nie wiem skąd mnie znasz, ale ten wiersz jest o mnie :]

Nieświadoma, senna Uśmiecham się. Jak przez mgłę Widzę twoją twarz Pochyloną nade mną I twoje usta... ...zaciśnięte w grymasie niespełnienia Z bólem wyczekuję dnia... Wczesnym rankiem Wymykam się, Uciekam... Ze złamanym sercem. Z goryczą wyzbywam się złudzeń. JA- ... ...- NIEPOPRAWNA MARZYCIELKA...

Bezwarunkowo do ulubionych:) Pozdrawiam...

Znów, na bujanym fotelu, Testuję Twoją miłość. Niebezpiecznie się przechylam Zrywasz się… Przytrzymujesz fotel I za karę bierzesz mnie w ramiona. Dziwisz się, Gdy odpycham Cię nagle I ze śmiechem wybiegam w noc Bez obawy o swoje życie…

Przede mną nie musisz grać Mnie nie musisz się bać Chować się, uciekać i kłamać Z niechęcią patrzeć w oczy Czasem z litości błagać Możesz po prostu odejść... ...A ja zostanę sama...

Chcę mieć w sobie Beztroskę motyla, Nie myśleć o tym, ze mogę umrzeć, Stać się podobną do kwiatów I koniecznie nauczyć się latać...

Zakładam na usta Biel uśmiechu Dla Ciebie… Dotykasz mnie lekko Udaję nie siebie Dla Ciebie… Gram pierwszą damę Gdy patrzą na mnie Dla Ciebie… Po prostu Cię pragnę Zupełnie na własność Dla siebie…

Przyszła noc… Tak nieczuła na wzruszenia Gdy wtulona, owinięta w koc, Mrucząc jak kot, przytulona do Twojego ramienia Liczyłam gwiazdy i dni… I wbijałam obolały wzrok W Twoją twarz oniemiałą z zachwytu, Kojące tęsknotę oczy, które w amok Zapadły niezwykły, pełne od rozkwitu Karminowe usta… Błagałam Boga, którego nie było By okruch mały Zatopił w sercu Twym, by tkwiło Coś niezmiennie, by wichry rozpętały Twoje smukłe dłonie… …by coś się zaczęło…

Samotna będąc tak blisko, Spragniona tonąc w morzu łez, Zmarznięta w żarze pustyni rozpaczy, Umarła w świecie żywych…

Aż nie wiem co napisać... Mam tylko jedną prośbę... PISZ WIECEJ:) Nie mogę się doczekać następnego:) Pozdrawiam!

Podoba mi się... Nic dodać, nic ująć:)

Czuje Twój wiersz... I dlatego tak bardzo mi się podoba:) Pozdrawiam!

Każdy dzień pogonią zjaw... Poszukiwania własnej duszy... Im dalej w prawdę tym wiecej kłamstw... ktoś obcy, nieznany nikomu, nieukazany światu... Czy to ja?...