Martika

Tak pięknie szeptałeś przyjaźń Tak silnie podtrzymywałeś opadającą różę w moim sercu A w Twoich zielonych oczach , nadzieja zaplotła się z tańczącymi nutami kołysanki Znowu. Znowu twarz zrosiła rzeka rumieńców i uśmiech , obił się o pocisk szczęścia Znowu żagle wzbiłeś , unosiły nas wysoko , rozpraszające oddechy mieszały się ze smakiem bzu Znowu czułeś moją ciepłą dłoń , studnię trwogi przykryło ukojone posłanie nocy Tak dobrze Nietykalna radość Lekki podmuch słońca daje wieczne płatki naszej przyjaźni.