Aniru

ten wiersz jest naprawdę cudowny! Świetny! normalnie zazdroszcze autorce! jestes boska! RESPECT!

Tak delikatnie rozkwita jak róży kwiat tak bajecznie toczy się jak w snach dwoje wolnych, tak jak ptak marzą, aby razem iść przez świat ona go kocha, choćby nie wiem jak on za nią odda najcenniejszy skarb i razem po dni swych kres chcą namiętnością upajać się...

Jak zwiędły liść opadam z sił płaczę po cichu i niemam gdzie iść życie dla mnie straciło już sens po żalu i bólu wciąż musze biec w otchłań rozpaczy zanurzam się a to przez Ciebie -zraniłeś mnie...

Jestem na krawędzi nocy i dnia w głowie tylko-Ty i ja zapatrzeni w oczy swe trzymamy złączone ręce dwie trwamy w sobie tak cały czas i nikt na świecie nie rozdzieli nas

Siedzę w pustym pomieszczeniu i daje wolność mojemu zmartwieniu patrząc w okno nieruchomo ocieram z twarzy krople łez rękoma siedząc tak przez całe życie zastanawiam się, jaki sens ma moje bycie czy jeszcze komuś będę potrzebna? czy ktoś się ze mną jeszcze pojedna? szczerze mówiąc, to się tego troszkę boję bo bliskie osoby, które kiedyś były moje zniewalają teraz moim istnieniem jestem dla nich jedynie wspomnieniem wówczas bez nikogo zostałam mimo tego, że z wszystkich sił się starałam... teraz kocham tylko sny i marzę o tym, aby w niebie już być...