bogumiłjoachim

@Dariusz Sokołowski Dziękuję, także pozdrawiam!

@Alicja_Wysocka Wszystko, które jest nad naszymi głowami, bo gdzie by się nie skierować – zawsze gdzieś coś będzie. Z drugiej strony, jednak wszystko to nic, bo nic nie ma żadnego znaczenia. Patrząc w rozgwieżdżone niebo uświadamiasz sobie, że masz wokół siebie cały, zachwycający wszechświat. Jednocześnie, zupełny bezsens, bezcelowość i pustkę. Konstelacje zachwycają i nie dają żadnych odpowiedzi. Tylko beztrosko migoczą, uświadamiając dobitnie ziemską małostkowość. A potem jeszcze sobie myślisz, że ten nocny seans dla nas dostępny to i tak tylko gwiazdy Drogi Mlecznej, najbliżsi kosmiczni sąsiedzi, a mimo to tak odlegli i mistyczni. Podglądając je w bezchmurną noc intensywnie czuję się fragmentem i wszystkiego, i niczego. @Dariusz Sokołowski Zaszczytne porównania, dziękuję bardzo :)

zatrudniono mnie w koszarach gwiazd otulono moją duszę wilgłym mięsem i zamknięto w gorzkiej pulsującej tkance później już zaledwie połknąłem napompowane wnętrzności ugrzązłem w zbrukanych kościach zaplątałem oddech w wykrzywione żebra i z krwią pobiegłem szeptałem bełkotałem odmęty odrywałem giętkie paznokcie toksyny witałem z serdecznością pozwalałem słońcu spalać mi oczy wgryzałem się w gruszki aż do szczątek tańczyłem w pokołtunionych pasmach uciekałem zakrętami ku zapomnieniu i nawet kochałem trochę lecz ciągle miałem tylko tę skórę nieszczęsną patrzyłem też w górę gdzie chociaż nie było niczego szyderczo śmiało się stamtąd wszystko

Ślimaki Cię pożrą zniwelują Ślimaki Was pożrą zniwelują proszę Pana zostanie z Was Towarzyszu tylko ślimaczy popiół obślizgły uciekający z dłoni Pańskie usta – nową muszlą tym czym dworzec dla bezdomnych Najczcigodniejsi możni Nadchodzi czas na ostatni zaszczytny ukłon przed dostąpieniem obrzydłości Nie martw się Ślimaki przetrwają uknują sieci w Pańskiej wątrobie skuszą się na słodkie soki by kolejne ślimacze pokolenia niosły w Wszechświat pamięć o Panu Niechaj Pan śni spokojnie Ślimaki przetrwają opowiedzą o Pańskich dokonaniach gdy w roku wykraczającym poza mierne pomiary ludzkie przybędą tutaj ślimaki kosmiczne opowiedzą i w żałości tego naszego kamyka kawałka lodu i lawy ślimaki będą się toczyć dalej