kropka kreska

gdy słońce wytula obłoki a dzień w złoceniach i czerwieni tonie pozwalaj się zachwycać nie w chmurach jednak trzymaj głowę bo nigdy nie wiesz kiedy możesz dostać z liścia

wydłubujesz kłębki z płaszcza kieszeni (wymięte listowe) wpychając dłonie aż po nadgarstki kaleczone podsłowiem zerkam jedynie ukosem - gdzieżby mi się chciało sprawdzać ile ich tam masz! pragniesz rozszarpujących aż po ścięgna bo puste potrzebuje zwilgotnień od dawna przechodziłeś przez dziurawe _ (do!) pod nogi, rozumiesz? a teraz wstań! wejdź w moje buty i pozamiataj po sobie nie zapomnij o żyletkach a zwłaszcza tej przyrdzewiałej ostro zużywanej (doraźnie zużytej) ulubionej