casixs689

Sarkastyczny uśmiech głupca, jesteś taki śmiały. Wszystko to iluzja, tarcza, co zatrzymuje strzały, by świat nie wiedział, jak naprawdę jesteś mały. Mur, który chroni to, co tak bardzo chcesz ukryć, łatwo byłoby skruszyć, gdybyś choć na chwilę opuścił wartę, przestał zgrywać bohatera i pozwolił nam zacząć od zera. Wiedziałbyś, że jesteśmy tacy sami — wzbraniamy się przed łzami, chronimy kłamstwami. Choć wiem, że to oznacza serię pocisków w dłonie tak pełne odcisków, wiedz, że jestem obok. Nie musisz być jak posąg. Pozwól mi być bohaterem, twym szczęśliwym zakończeniem

@viola arvensis świetny utwór, poczułam się zrozumiana :))

Chcę krzyczeć. Krzyczeć tak, żeby cała Ziemia na chwilę zamarła. Żeby choć przez moment cały świat ucichł. Krzyczeć krzykiem, który zedrze mi gardło — tak, by żaden szloch nie miał już siły się z niego wydobyć. Żeby wszyscy zamilkli. Żeby woda przestała szumieć, wiatr stanął w bezruchu, a cisza… …przestała być tak nieznośnie głośna. Choćby na chwilę. Jedna chwila wystarczy. Dałaby mi nadzieję i powód, żeby po raz setny wtoczyć kamień na górę, nawet jeśli i tak znów się stoczy. Bo wtedy wiedziałabym, że istnieje taki moment w życiu, w którym wszystko milknie. Nawet cisza. I ta cisza daje wytchnienie. Choćby krótkie — wystarczy, by wziąć głęboki oddech i znów zanurzyć głowę w szumie wody, znów biec, jakby ścigał mnie sam wiatr, …aż cisza znowu zacznie krzyczeć.