andrzej3007

@Waldemar_Talar_Talar dziękuje, staram się w tym polepszyć akurat fajna wtedy wena przyszła i mi sam wiersz się ułożył, z małymi poprawkami

Płynę na oceanie z lat. Spokojny jak lotosu kwiat. Podniesiona z bólu i cierpienia, kotwica stara. Od czasu i głębokości zardzewiała. Glonami pokryta, co w bezsilności była wbita. Płynę... Z szumem fal i wiatru podmuchem. Korabem doświadczenia. Z pokładem wspomnień, słonym deszczem umytym. Napędzanym nadzieji żaglem,w słońcu rozpiętym Z radością, ku portu nowemu, Który da cel istnieniu. Tam, złe chwile utoną w głębokości oceanu. Nie zostawiając żadnych, nawet w cieniu.

@Leszczym W sumie, jakby każdemu było lepiej wtedy to można byłoby powiedzieć, że to Świat jest utopijny, ale cytując mój poprzedni wiersz ,,Spadły atramentowe łzy, gdy nie wiadomo czy, warto na los być złym"

@Waldemar_Talar_Talar Witam.Zgadzam się, z losem nie wygrasz, ustalony jest już dawno niczym terminarz spotkań

Gdyby lepszy byłby świat Gdyby tak szybko nie minęło te kilkadziesiąt lat Gdyby na świecie wojen było brak Gdyby na rynku nie pojawił się Krach Gdyby pasował do ciebie każdy ulubiony Łach Gdyby ligę mistrzów wygrywał na przykład lech Gdyby nie przyczepił się do ciebie pech Gdyby każdy do każdego mówił Brat Gdyby nie usechł twój ulubiony Kwiat Gdyby nie padał tak często Grad Gdyby człowiek nie miał żadnych wad Gdyby na świecie panował ład Gdyby nie wiał tak mocno wiatr Jaki byłby wtedy świat?

Spadły atramentowe łzy Gdy nastrój był zły Spadły atramentowe łzy Na kartce zapisały się Wtedy to były rany dwie Jedna na sercu dnie Druga w duszy mej Spadły atramentowe łzy Kiedy Życie jak dzik pokazało kły Spadły atramentowe łzy Jakby na pogrzeb szły Spadły atramentowe łzy Gdy nie wiadomo czy Warto na los być złym