n.kardas

coś obcego wyrwało mnie ze stanu pustki, zabrało serce: moje, dla Ciebie. dziś chcę umrzeć z Tobą, proszę zabierz mnie nad morze. zabierz mnie lecz nie na długo. wkrótce zabrakłoby Ci powietrza — nie zostałoby mi nic. ja to Twój kwiat, możesz mnie zabić tak łatwo.

piękny!

całkiem niedawno przechadzało się nam ładnie za ręce bezwładne kwiatuszek roślinka zieleń życie całkiem miłe ich lub moje — jeszcze nie wiem gdybym tylko mogła ci opowiedzieć dziś znów probowałam otworzyć się na miasto ale pognało mnie zimnem znajomym nadal gniewem chyba już wiem przypominam sobie od niedawna nie mam życia, nie mam Ciebie.