czeyen84

Życie życie życie , Kolorowe jak perły na monolicie. Jak sklepienie niebios łączy gwiazdo zbiory Niczym różne ludzkie humory Kolorowy świat tylko na nieboskłonie Kolory tęczy, słońca ogień, promień Lecz gdy zachmurzenie To i niebo płacze Ludzkie serca kołacze Gdy zachód nadchodzi Ludzie oczy zamykają Czas na księżyc w pełni Powieki swym światłem oślepia Gdy już pierwsza gwiazdka Na niebie zakwita , Uśmiechniętym nas nowa noc wita, Podczas gdy deszcz komet na ziemie opada Ludzie wyzwoleni wstają do powstania. Burze i grzmoty to siła natury, Nie do poskromienia ludzkiej natury.

Jest takie miejsce w naszej małej ojczyźnie, zwane Markową mało znam osobiście. Tragedia tutejszej rodziny Ulmów uczy mnie rdzennej historii szturmów. Smutny wiatr tej krainy mocno tu wieje, ma w sobie siłę wojny rodzbudzone nedzieję. Granowowy kolor dzisiejszych służb rażący. Wpędził ich w głębię kriwą płynących. Rodzina Ulmów to symbol wiary i odwagi, wspólczesne gorsze są tylko chore dragi. Śmierć przyszła do nich niczym wielkie tornado, jak siła fal uderza strzałami blado. Współcześnie szacunek należy się Im, gdyby nie strzał zniszczyłby ich dym. uczyć się historii i bohaterskiej odwagi, rodzinę Ulmów wysławić na błogosłwione ołtarzy.