happy_gustav

Problemu z językiem nie ma. To jest gwara wileńska. Umyślnie piszę tak wierszy.

„Przyroda” Miasto na mieście i miastem podpiera, Wszędzie jakieś budynki, zabytki kultury, Długie drogi z samochodami wielkimi, A na tych drogach kładno jakieś rury. I ciężko teraz znaleźć takie miejsce, Gdzie dookoła przyroda jedyna, Spokojna, zielona, rzeczka płynie cicho, Rodzina sarenek pojada malina. Bo w takim miejscu trzeba odpoczywać, Rozesłać pled, herbatka z kanapkami, Natura słuchać, wąchać, opatrywać, Pejzaż ładny namalować pędzelkami. No ludziom ciągle jest za mało, Chcą więcej miejsca, „villy” i „kotedży”, Gdzie równa ziemia, tam kolejny dom, Jak tylko starcza im pieniędzy? I morał wiersza tego prosty do ustarczki, Że lat za dziesięć, ta nowoczesna kasta, Co na przyrodę budować się uciekła, W przyszłości będą centrum tego miast.

Tak

„Jestem” Witam Państwa, ranek dobry, W dzień spokojny i normalny, Chcę o sobie opowiedzieć, W sposób trochę niebanalny. Imie moje bardzo lekkie, Wszyscy Gustav mówią na mnie, Proste je jest zapamiętać, Wierszy stwarzam ja spontanie. Chęć mam wielką do tworzenia, Wierszy bardzo różnorodnych, W czas natchnienia będę pisał, O rzeczach mocnych i swobodnych. Będąc śmiechu wielbicielem, Za dużo improwizacją napełniony, Zwrotki moje nie fałszywe, Z absurdu i humoru będą stworzone. Czasami, będzie wam nie prosto, Złapać myśl mą, trudne słowa, Gwara jest wszystkiemu winna, W Wilnie trochę inna mowa. Więc w dnie ciężkie i nieproste, W ciemną jesień złotowłosą, Niech wam wersy moich wierszy, Uśmiech na twarzy przyniosą.