Dobra kawa znów za słodka
Pomarańcze są za gorzkie
Kusi ryba słodkowodna
I utopię ją w miseczce
Słodko-gorzkiej złej kąpieli
By swe skrzydła rozwinęła
I jak Bóg jej sen pościeli
Nowe dłonie wykształciła
Do objęcia moja szyja
Pięknym kolorowym drutem
Uciszeniem myśli szumu
Fałd do wyrzeźbienia dłutem
Przemijalna jest energia
Gdy zawija cewki w obraz
Miedź i mięso już synergia
Świat kreuje nową potwarz
Słodycz wina już zbyt słodka
A w butelce trzecie dno
Bo do dłuta trzeba młotka
Nowych rzeźb wytwarzam sto
Może jest to coś nowego
Nieprzenikniona euforia
W oczach szatan chodzi w spodniach
Dziab ogon mizerykordia
Z tyłu lata piękny anioł
Milion skrzydeł jedna gałka
Mówi żebym się już nie bał
Niepotrzebna już ta walka
Jego byt jest najstraszniejszy
Zniewolony chwałą światła
Ciągnie łańcuch najstraszniejszy
Zwija wprost do mego gardła
Ekran tworzy sztuczne pędy
Papier gniecie swe idee
Modlę się o Boże względy
Bo żyć nie chce już bez Ciebie
