Droga szeroka, jedzie spokojnie.
Nagle wszystko się zmienia.
Huk, trzask, ginie.
Szpital, biała sala.
Dziewczyna czeka na przeszczep serca.
Tak, już jadą.
Zaraz będzie miała nowe serce.
Ale dlaczego on nie przychodzi.
Czy zdąży.
Czy już jej nie kocha.
Czy już o niej zapomniał.
A przecież tak kochał.
Łzy bezgłośnie kapią na przeraźliwie białą pościel.
Taką też ma twarz,
jakby uciekła z niej ostatnia kropla krwi.
Operacja się udała.
A ona z tęsknotą patrzy ,
na drzwi szeroko otwarte.
Czy stanie w nich ten na kogo czeka.
Czy zobaczy tą twarz tak ukochaną.
No, tak zapomniał.
Już jej nie chce.
Smutna z nowym sercem wraca do domu.
Na stole w wazonie stoją piękne kwiaty
i mała karteczka.
Poznaje pismo.
Przecież to od niego.
Czyta z przejęciem.
Oddałem Ci wszystko co miałem.
Oddałem Ci moje serce.
Żyj i bądź szczęśliwa.
