ezsip

Przypatrz się, widzisz? To ludzie, a cienie. Teraz się dziwisz; To pustki promienie. Jak krople spadają: Wszystek lichy sobie w bezkształtnym grobie; Tak duchy się mają. Bez celu, bez domu, Bez sily, bez promu, Bez marzeń okrycia... Bez uczuć pojęcia, Bez serca objęcia. Och! bez życia!... Grudzień 2022

@Tectosmith tak

Gdzie wzloty i wspadki, gadania wciąż w szmat? Dramat, dramat, dramat! Gdzie losy, człowiecze, historii precjoza? Proza, proza, proza! Gdzie serce i dusza, to słowo-finezja? Poezja, poezja, poezja! Gdzie prawda świetlista, ideał skończony? <Nie wiem, ach!> - myślę - myślą zmuszony Poszedłem do Boga - rzekł obnażony: Nie u żony, nie u żony, nie u żony!!! Listopad 2023

@Tectosmith https://www.miejski.pl/slowo-grzybiar W założeniu całość wyjaśnia ostatni wers i przy okazji tytuł - chodzi o słowo k***a - stąd grzybiarka. Rozumiem, że nieznajomość podtekstu mogła utrudnić interpretację. Pozdrawiam. @Rafael Marius Czasem to nieuniknione.

<Co ci ta biedna grzybiarka poczęła, Że ją tak wzywasz nieraz?> <Dlaczego mój język, jak tron objęła? – Myślałem, lecz nie wiem do teraz...> Przez ucho do myśli lasu się dostała; Jak kosa pszenicę ścina, gdy żółtą, Młodą i wielką, a błysk jej zabójcą, Tak drzewa tam ścięła i pustka została. Teraz błyszczy, w oczy me kole; Samotna pod lampą, odcisk na szybie; Lecz oczy me jednak przyciąga łapczywie – Dramat jaskini mych myśli na dole. Gorycz we mnie i wszystko się dymi Ona we mnie i pustka narasta. Jedyne, co rzucam ustami mymi To wielce zbyteczna przydrożna niewiasta. Maj 2022