epigramme

Spytałam go czy będzie tęsknił, czy coś to znaczyło dla niego, bo dla mnie było tak piękne jak poemat, który mogłabym słuchać godzinami. On pomyślał chwilę, otworzył usta, wydobyło się z nich klarowne "nie", ostatni raz spojrzał na mnie i odszedł w ciszy. Z moich oczu poleciała para łez, jednak to były łzy szczęścia, bo widziałam jego oczy a oczy.. one nigdy nie kłamią.

Torba, książki i bluza, trochę na mnie za duża, za duża choć ulubiona, bez przerwy noszona, trochę sponiewierana i za mało kochana.