Pawel01

Mów do mnie wierszem, wietrze proszę tak jest o niebo lepiej homo poeticus to wie, kiedy księżyc pajęczynę snu kruszy i swe oko do ziemi mruży noc żegna. Z obłoku nowy dzień powstaje i promieniem slońca oplata mowę, bo ona jest srebrem co potrafi zmętniałe tworzywo rozkruszyć i nadać sens milczeniu drzewa 2022-12-30 10:39:22

Zrywałaś na zielonej łące czerwone maki, Ofiar tu poległych krwi szkarłatnej znaki Ciche tchnienie wiatru wspomnienie przynosi, O żołnierzu wracającym do kochanej Zosi Słońce zorzą pobladłe jaskrawość zaćmiewa, Orszak istot niebiańskich chorały tu śpiewa, Do Zosi, co tęskni za swym kochankiem, Wraca żołnierz udręczony zdradną wojenką Ze szramą na piersi i w duszy zwichnięciem, Już wpada w objęcia kochanej kobiecie, I spija nektar z jej usteczek różanych, W swej delikatności niczym nieskalanych I chcesz żeby żeby sen trwał jak najdłużej, Lecz budzisz się w swoim łóżku samotna, I znowu dotykasz szarości, Z pięknego snu w dloni tylko mak pozostał

@Kwiatuszek @Alicja_Wysocka dziękuje za poradę i czas poświęcony wierszowi, mimo ze już byl dodany jako wiersz gotowy

@Alicja_Wysocka co byś jeszcze poprawiła?

Na leśnej polanie bielil się kwiatek, Choć był samotny, był pełen powabu, Kielicha wonności uchylił płatek, I wzmocnił potęgę swojego czaru A przy nim zajączek skoczył w maliny, Pomylil się biedak, gdy kicał żwawo, Szukając wśród kwiatków koniczyny, Gdy spojrzał na nią, uśmiechnąl się klawo Na wonnym kwiatku przysiądzie pszczola, Gdyż do ziemi natura go sklania, Żyć w zgodzie z sobą będzie poczciwiej, A zajączka teraz zazdrość pochłania Na grudniowe zimne dni i wieczory wiersz zrodził się w mojej głowie dziesięć lat temu 2022-12-03

Ja dla ciebie kurą , Ty dla mnie ptakiem, wzniesiemy się w niebo, nadmorskim szlakiem Ja dla ciebie kulą, Ty dla mnie armatą, by w nielocie, odkryć sens wolności, namalowany łzą niebieską Ty dla mnie bramą, Ja dla ciebie kluczem, Aby w obawie, Obronić nasz świat, przed zepsuciem