Niewazna

„Mantra” Gdy nikt nie patrzy Nawet ja Kulę się w sobie Jak embrion w matce Sama siebie tulę I bujam się W przód i w tył Przeszłością pchnięta W ten nieustający rytm Jak w kaftanie Bezpieczna

Wcielenia Byłam jak dzban Czasem pusty Czasem pełny Ale kruchy Stary, piękny Byłam jak korale Czasem lekkie Częściej ciężkie Czerwone Naturalne, miękkie Byłam jak kwiat Najpierw pąk Później bez Upajający Żywy, zwiędły

Drżący poranek Upojna mgiełka Szron na szybach Zastygły świat Przemijający bohaterowie dzieciństwa Każdy dom mówi- to było, już nie ma Myślę- żegnaj Szepczę wieczne odpoczywanie Za tylu ludzi, ze ciężko już zliczyć, O nikim nie zapomnieć Widzę jak się witają W pośmiertnej rzeczywistości Słyszę- tęskniłam, czekałem Dotykam wszystkich dusz. @Niewazna jeszcze nie wiem czy powinno być „dotykam tych dusz”, a może „dotykam ich dusz” lub „dotykam znanych dusz”… nie chcę górnolotności, chcę być prostą osobą, bez maski.

Dziękuje bardzo za poświęcony czas i radę, wydaje mi się, że faktycznie „słyszę” będzie brzmieć lepiej :)

Drżący poranek Upojna mgiełka Szron na szybach Zastygły świat Przemijający bohaterowie dzieciństwa Każdy dom mówi- to było, już nie ma Myślę- żegnaj Szepczę wieczne odpoczywanie Za tylu ludzi, że już ciężko zliczyć, O nikim nie zapomnieć Widzę jak się witają W pośmiertnej rzeczywistości Mówią- tęskniłam, czekałem We mnie żyją wszystkie duchy. Bardzo proszę o opinie, wróciłam do pisania po bardzo długim czasie i staram się na razie jedynie wyrażać swoje myśli, mniej dbam o formę. Uważam, że warto nad tym popracować. W tym wierszu nie podoba mi się jego zakończenie, może coś podpowiecie. Tylko na mnie nie krzyczcie, bo się w sobie zamknę ;) Dzięki :)

Jestem pusta. Nalej mi wina, może wypełni mnie życiem, na chwilę będę tamtą dziewczyną, uśmiechnę się. Pobiegnę gdzieś, obejrzę coś, coś wymyślę. Nalej mi wina. Może pozwolę się dotknąć, zatańczę. Napiszę wiersz, zaśpiewam piosenkę, wypełnię ciszę. Nalej mi wina!