Przestrzał

Chodzić to rzecz oklepana można w glanach i w sandałach w kierpcach trzeba owce doić w klapeczkach syna spłodzić w ciżemeczkach tylko w cyrku za to tutaj w oficerkach szukać Pani swego serca. a mi wszystko to zabrane bo mam przestrzał w kolanie morał z tego jest dość prosty lepiej wdepnąc w wodorosty niż kalosze brać na ryby, bo mu żona tak zgotuje że już więcej nie wędkuje.

Szarpane gitary struny należycie, przyjemną melodią zapadają w ciszę, tworzącą jak jedwab drogocenne nakrycie. Muzykę, niezbędną niczym schron gdy haubic tysiąc. uspokajający tych co jeszcze ledwo dyszą, niczym zbroja rycerska, gdy średniowieczne potyczki mi się śnią. Codzienny spór przez nią widzę, tego co kocham, z każdym złym przeżyciem. Walkę, decydującą o moim istnieniu i samozachwycie. Do niej należące iż rano wezmę się za życie, zamiast pogrążyć w mniej utopijnym niebycie.